Aralarında dört mezhep imamının da bulunduğu fakihlerin çoğunluğu zekâtın, gayrimüslimlere verilemeyeceğinde görüş birliğine varmışlardır. Çünkü esas olarak zekât müslüman fakirlerin hakkıdır (Kâsânî, Bedâî’, 2/49; Nevevî, el-Mecmû’, 6/197; el-Fetâva’l-Hindiyye, 1/188; İbn Nüceym, el-Bahr, 2/261; İbn Kudâme, el Muğnî, 2/496; Halîl, Muhtasar, 59).